Moeders vermoorden baby's uit angst

Familie door vrouw vrouwblog

Moeders vermoorden babys uit angst
Een zwangerschap is voor de meeste vrouwen iets onbeschrijfelijks moois. Toch zijn er ook vrouwen die zwanger zijn en het kind absoluut niet willen met alle gevolgen van dien. Als moeders hun baby binnen 24 uur na de geboorte vermoorden komt dit vaak door angst.

Onlangs werd een 24-jarige vrouw uit Rotterdam aangehouden voor het doden van haar baby. Zij liep met het dode kindje rond in een tas en klopte aan bij een begraafplaats met de vraag of ze het meisje mocht begraven. Volgens forensisch psycholoog Katinka de Wijs-Heijlaerts, die onderzoek doet naar neonaticide ofwel babymoord kort na de geboorte, vermoorden de meeste moeders hun baby binnen 24 uur uit angst dat de zwangerschap ontdekt wordt.

Volgens de forensisch psycholoog handelt de vrouw bijna altijd alleen en is er sprake van een klassiek patroon. “Doorgaans zijn het moeders die niet willen dat de zwangerschap bekend raakt in hun omgeving. Omdat ze overtuigd is dat haar partner het kindje niet wil. Of uit angst de liefde van haar ouders te verliezen. De moeder doodt de baby uit schaamte, en uit angst,” laat ze weten aan het Algemeen Dagblad.

Geen moederliefde ontstaan

In Nederland worden jaarlijks zo’n 4 of 5 baby’s gevonden die gedood zijn door hun moeder. Per jaar worden er ongeveer 3 vrouwen aangehouden voor neonaticide. Volgens De Wijs-Heijlaerts komt dit in alle lage van de bevolking voor ongeacht afkomst, leeftijd en intelligentie. Tijdens de zwangerschap is geen moederliefde ontstaan, omdat de vrouw afstand van haar baby houdt en zich 9 maanden lang hult in ruimvallende kleding.

Als het tijd is voor de bevalling, wordt de baby in eenzaamheid geboren zonder hulp van derden. Hierna wordt het kindje vrijwel direct vermoordt, vaak door verstikking. Het levenloze lichaampje wordt in doeken gewikkeld of in een tas gestopt om daarna te verdwijnen in een vuilnisbak of in een kast. Sommige vrouwen laten het lijkje daar jaren liggen, zonder er aan te denken, en gaan door met hun normale leven.