De g-spot is onzin

De zoektocht naar de g-spot kan gestaakt worden. Uit recent onderzoek is gebleken dat de erogene zone namelijk niet bestaat.

In de jaren vijftig maakte professor Beverly Whipple het bestaan van de g-spot wereldkundig. Op basis van eerder onderzoek van Ernst Gräfenberg, waarnaar de g-spot is vernoemd, deelde Whipple mede dat de erogene zone die vrouwen tot een orgasme kon brengen echt bestond.

Een halve eeuw later wordt er nog steeds hevig gediscussieerd over het wel of niet bestaan van de g-spot. Volgens Tim Spector kan er geconcludeerd worden kan het plekje niet bestaat. Om tot deze conclusie te komen onderzocht de professor 1.800 Britse vrouwen.

Tijdens het onderzoek werden tweelingen onderzocht. Als één van de twee beweerde dat ze een g-spot had, moest haar tweelingzus deze ook hebben. Dit omdat een identieke tweeling dezelfde genen delen. Uit het onderzoek kwam naar voren dat dit echter niet het geval was.

Volgens Tim Spector kan op basis van het onderzoek geconcludeerd worden dat de g-spot een mythe is. "Dit is verreweg het grootste onderzoek ooit en het toont duidelijk aan dat de idee van een g-spot puur subjectief is. Vrouwen mogen dan zeggen dat het bezit van een g-spot samenhangt met dieet of lichaamsbeweging, maar in werkelijkheid is het vrijwel onmogelijk er concrete sporen van te vinden," liet Spector weten.

Overigens is Spector niet de enige die twijfels had over het bestaan van de g-spot, meerdere artsen trekken het bestaan van deze erogene zone in twijfel. Toch laat Beverly Whipple het er niet bij zitten, volgens haar kan de studie als foutief gezien worden. Dit omdat er geen lesbische vrouwen zijn ondervraagd en er ook geen rekening is gehouden met seksuele technieken. Daarnaast had er volgens Whipple bij het onderzoek ook aandacht moeten worden bestaat aan het feit dat tweelingen meestal niet dezelfde seksuele partner hebben.